دنباله دندان استاندارد: یک قطعه اتصال و یک تیغه، تعداد دندان ها در بین سه توالی دندان بیشترین است که می تواند برش صاف و سریع را حفظ کند. معمولاً برای راهنماهای کوتاه یا متوسط استفاده می شود.
دندانه های نیمه پرش: حالت تیغه زنجیر اره به طور متناوب با یک قطعه اتصال و یک تیغه و دو قطعه اتصال و یک تیغه سفارش داده می شود. بین دندان های پرش استاندارد و پرش کامل.
دندانه های پرش کامل: هر تیغه توسط دو قطعه اتصال به هم متصل می شود و تعداد تیغه ها نصف دندانه های پرش استاندارد است. این زنجیر اره تمام پرش معمولاً در آن مواقع با میله های راهنمای بلند برای بریدن درختان نرم بزرگ است. با کاهش تیغه و بهبود حذف تراشه های چوب هنگام برش،
برای برش های طولانی و عمیق، این کار عملکرد آن را بهبود می بخشد. مزیت دیگر این است که زمان کمتری برای تیز کردن ابزار در مقایسه با سایر زنجیرها صرف می شود. از معایب آن می توان به لرزش آسان، نامناسب بودن برای برش های کوتاه و خطر بالای ضربه برگشتی اشاره کرد.
سیاست حفظ حریم خصوصی
